Een week geleden zat ik in zuidelijk Europa met mijn vriendin Eva op een terrasje. Er was een moment van stilte tussen ons gevallen, wellicht na een uitspraak over ouder worden. Ik herinner me niet precies waarover het ging, maar het moet over een of ander levensverschijnsel met bijbehorende lastigheden gegaan zijn, kortom, over iets waar men doorgaans geen raad mee weet, waarna men dan maar het glas heft omdat zulke zaken nu eenmaal onafwendbaar zijn. Goed dat we nog leven en gezond zijn, f*** de rimpels, proost dan maar.